ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
«ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ – ΑΥΤΟΣ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ»
Τμήμα Α1
Στα πλαίσια ενός προγράμματος αγωγής υγείας εμείς οι μαθητές του Α1 ασχοληθήκαμε μ’ ένα θέμα διαχρονικό και πάντα επίκαιρο που απασχολεί ανθρώπους όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Τα συναισθήματά μου, αυτό τον τόσο γνωστό και παράλληλα τόσο περίεργα άγνωστο κόσμο που άπειρες φορές μας έχει ταξιδέψει στoν παράδεισο, μας έχει στείλει στην κόλαση, μας έχει προβληματίσει, μας έχει γεμίσει χαρά, λύπη, απογοήτευση, ικανοποίηση και τόσα άλλα.
Αρχικά κληθήκαμε να ανακαλύψουμε τα διάφορα συναισθήματα και να συζητήσουμε για το κάθε ένα από τα πιο γνωστά. Εξηγήσαμε επιπλέον και κάποια που μας ήταν άγνωστα. Μάθαμε τι σημαίνει αποδοχή, κατανόηση, συμπόνια, ευγνωμοσύνη, αισιοδοξία, απελπισία, αμηχανία, ενοχή και τόσα άλλα. Στη συνέχεια μπήκαμε στη διαδικασία να τα αναγνωρίζουμε, όταν μας συμβαίνουν και να προσπαθούμε να τα ελέγξουμε.
Μέσα από παιχνίδια ρόλων βιώσαμε πολύ έντονα το κάθε συναίσθημα. Μπήκαμε στη θέση του άλλου, προσπαθήσαμε να τον καταλάβουμε και να τον «αναλύσουμε» για να μπορούμε να τον αντιμετωπίζουμε καλύτερα και σε πραγματικές συνθήκες.
Παίξαμε παντομίμα. Ο καθένας από εμάς, με κινήσεις και γκριμάτσες, παρουσίαζε στους υπόλοιπους κάποιο συναίσθημα το οποίο εκείνοι προσπαθούσαν να μαντέψουν.
Εργαστήκαμε σε γραπτές εργασίες με αντιστοιχίσεις, ακροστιχίδες, παραγωγή γραπτού λόγου κ.λ.π. Ζωγραφίσαμε. Μάθαμε να τραγουδάμε «το τραγούδι των συναισθημάτων». Το χορέψαμε επίσης.
Στο καλάθι με τα αρνητικά συναισθήματα « ξεφορτωνόμασταν» ό,τι μας απασχολούσε. Γράφαμε τις άσχημες σκέψεις μας σ’ ένα φύλλο χαρτί, το πετάγαμε στο καλάθι και μ’ ένα «μαγικό» τρόπο η ψυχή μας ξελάφρωνε.
Παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση «Το δέντρο της γνώσης» στην οποία ένα παιδί διαφορετικό από τα υπόλοιπα, προσπαθεί να κατανοήσει τους ανθρώπους γύρω του και να γνωρίσει τα συναισθήματά τους. Σε αυτή του την προσπάθεια εμείς ήμασταν οι βοηθοί του , συμμετέχοντας έτσι ενεργά στην πλοκή του έργου.
Κάναμε κολλάζ. Του δώσαμε τον τίτλο «Η χαρούμενη καρδιά» γιατί τη γεμίσαμε με τις δικές μας, προσωπικές στιγμές, αυτές που μας κάνουν χαρούμενους.
Φτιάξαμε σελιδοδείκτες για τα βιβλία μας με φατσούλες συναισθημάτων και τέλος δημιουργήσαμε « Το δέντρο των συναισθημάτων». Τα καταπράσινα φύλλα αυτού του δέντρου, αυτά που του δίνουν ζωή, που το βοηθούν ν’ ανθίσει και να προκόψει, που το γεμίζουν πεταλούδες και πουλιά, ήταν γεμάτα από τα θετικά μας συναισθήματα. Αντίθετα, τα αρνητικά μας συναισθήματα ήταν τα φύλλα που «ρίχνει» το δέντρο γιατί δεν τα χρειάζεται, γιατί το στενοχωρούν και το βαραίνουν δίνοντας μας το μήνυμα να το μιμηθούμε.
Και τώρα, έχοντας ολοκληρώσει πλέον το πρόγραμμα, είμαστε χαρούμενοι για όσα μας δίδαξε. Μέσα από αυτό μάθαμε να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας αλλά και τα συναισθήματα των άλλων γύρω μας, να τα αναλύουμε, να τα κατανοούμε και να αναπτύσσουμε τεχνικές διαχείρισής τους. Ανακαλύψαμε πως όλοι - οι φίλοι μας, οι συμμαθητές μας, οι δάσκαλοί μας, οι συγγενείς μας – βιώνουμε καθημερινά παρόμοια συναισθήματα κι αυτό μας γέμισε τεράστια ανακούφιση. Επίσης κατανοήσαμε πως ο καθένας από εμάς είναι κομμάτι μιας μεγάλης αλυσίδας. Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε έχει άμεσο αντίκτυπο στους υπόλοιπους της αλυσίδας, καθώς προκαλεί και καθορίζει τις δικές τους αντιδράσεις και συμπεριφορές. Πειστήκαμε λοιπόν πως πρέπει πρέπει να είμαστε πάντα πολύ προσεκτικοί, σεβόμενοι τόσο τον εαυτό μας όσο και τους άλλους γύρω μας.
Τελικά, στ’ αλήθεια, τα συναισθήματά μας είναι ένας γνωστός-άγνωστος κόσμος, καλά κρυμμένος μέσα μας που όταν καταφέρουμε να τον ανακαλύψουμε, να τον ξεκλειδώσουμε, να τον ακούσουμε και να τον σεβαστούμε θα έχουμε κάνει ένα βήμα πιο κοντά στο να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας αρχικά και τους άλλους γύρω μας στη συνέχεια………
